ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΟΥ.

Οποιοδήποτε άλλο όνομα και να του δινόταν θα ήταν αποτυχία .Μερικοί άνθρωποι περισσεύουν στα ονόματά τους. Ασφυκτιούν σαν να φοράνε μικρότερο νούμερο παπούτσια και άλλα ονόματα έρχονται με μια κληρονομιά που βαραίνει στην πλάτη αυτού που τα κουβαλάει σημαδεύοντας την ζωή του για πάντα.
Η επιλογή του ονόματος του Οδυσσέα ήταν ''περίπου'' τυχαία .Μου άρεσε το όνομα ΟΔΥΣΣΕΑΣ γιατί είχε την μυρωδιά του Ελύτη και την υφή της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ .Ολόκληρο έπος γραμμένο για έναν άνθρωπο που κατάφερε να τα αντεπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες και να επιβιώσει ,να φτάσει στον προορισμό του.
 Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που με έδενε με τον ήρωα του Ομήρου και τον είχα προάγει στα πρότυπά μου. Τώρα γνωρίζω !Είναι η δίψα για ζωή,για τον προορισμό,για την ικανότητα να μένεις πιστός σε αυτά που σε καθορίζουν και έχεις επιλέξει.
Δεν είχα ποτέ φανταστεί πως κάποια μέρα θα έφερνα στον κόσμο εγώ η ίδια έναν Οδυσσέα και θα γινόμουν πιστή σύντροφος στις περιπέτειές του.

Υπήρχαν αντιρρησίες συνείδησης στην επιλογή και έτσι γράψαμε ονόματα σε χαρτιά  .Ρίξαμε κλήρο.Τρεις φορές τραβήξαμε και τις τρεις το όνομα ΟΔΥΣΣΕΑΣ ήταν αυτό που φώναζε έξω από τον κλήρο . Επιβλητικά φόρεσε το στέμμα του νικητή και ενθρονίστηκε στο σπίτι μας και στην καρδιά μας.

Η Οδύσσεια στο πετσί μου! Μόνο που εγώ είμαι ζωντανή και ετοιμοπόλεμη .Η Ευρύκλεια είχε απελπιστεί,είχε καταβληθεί από τον πόνο και την απελπισία  .Δεν μπορώ να της ρίξω άδικο απλά εγώ είμαι τώρα  υποψιασμένη γιατί υπάρχει το δικό της προηγούμενο  . Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταπεξέλθεις στην απουσία του παιδιού σου γιατί χάνεις το δικαίωμα του  να είσαι ξανά ολόκληρος. Χωρίς το παιδί σου δεν ισορροπείς . Ακροβατείς ανάμεσα στο τότε και στο τώρα,στην μνήμη και στην πραγματικότητα,στην ζωή και τον θάνατο . Η Ευρύκλεια λοιπόν αποφάσισε να τον βρει στον Κάτω Κόσμο ...εκεί που πίστευε ότι ήταν .Ο θάνατος φαντάζει  στα μάτια των ανθρώπων αθώος όταν είναι η μαζί του φέρνειτην  ευκαιρία για τις ψυχές να συναντηθούν.
 Εγώ έμαθα στην πορεία να περιφρονώ τον θάνατο. Μερικές φορές μάλιστα πιάνω τον εαυτό μου να τον χλευάζει γιατί έχοντας έρθει τόσο κοντά του  έμαθα να ματαιώνω τον φόβο του .Ο φόβος είναι αυτός που τρέφει την ύπαρξή του . Όταν απαλλάσσεσαι από αυτόν ο θάνατος μαθαίνει να σε εκτιμά σαν αντίπαλο και να σε σέβεται . Ίσως καμιά φορά να υπάρχει και μια στημένη από αυτόν ήττα του για να σε τιμήσει.

Το όνομα Οδυσσέας φέρνει μαζί του και κάτι από το αντίστοιχο DNA και είναι αυτή η επιμονή της επιβίωσης που τον κατατάσσει στην σφαίρα του εξαιρετικού. Πολλές φορές απορώ πως μπορεί η θέληση να καταργεί το ΑΔΥΝΑΤΟ και είναι έμπνευση ζωής όταν η αντικειμενική αδυναμία αναγάγετε σε προσωπική και υποκειμενική ΝΙΚΗ.
Λατρεύω το όνομα ΟΔΥΣΣΕΑΣ! Δεν θα μπορούσα να δώσω καταλληλότερο όνομα στο πέρασμα αυτού του μοναδικού πλάσματος σε έναν κόσμο αφιλόξενο και σκληρό που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την δική του συναισθηματική αναπηρία . Δεν θα μπορούσα να δώσω καταλληλότερο όνομα σε ένα παιδί που παλεύει απλά να μπορεί να ΥΠΑΡΧΕΙ σε μια ΙΘΑΚΗ που δεν είναι αοριστία στην φαντασία κάποιου φαντασμένου νου.
Όταν άρχισε η περιπέτεια αισθάνθηκα τύψεις που έδωσα στο παιδί μου ένα όνομα με κληρονομιά ταλαιπωρίας .Τώρα καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι δικαιώνουν την φήμη τους και την χροιά των ονομάτων τους και μένουν ανεξίτηλοι στον χρόνο στην μνήμη και στην καρδιά όσων σημαδεύουν στο πέρασμά τους.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ !Το ομορφότερο όνομα του Κόσμου μου!