Σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί θέλω να διαλύσω μια σκιά που αισθάνομαι να πέφτει στην καρδιά μου βαριά όταν έρχεσαι στο μυαλό μου .Και δεν θέλω να υπάρχουν σκιές .Με φοβίζουν,ίσως μάλιστα περισσότερο από τον θάνατο γιατί οι σκιές κάτι κρύβουν στην μοναξιά τους.
Ίσως να μην πέσει ποτέ αυτό το γράμμα στα χέρια σου,ίσως αποφασίσω κάποια στιγμή να στο στείλω όχι για να αλλάξεις αλλά γιατί το χρωστάω στον Οδυσσέα.
Όχι δεν θα σου κάνω παράπονα.Τι νόημα θα είχε άλλωστε; Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στα βασικά τους σημεία μόνο λίγες μικροαλλαγές μέσα στον χρόνο και αυτές κακοφτιαγμένες σαν μπαλώματα του εαυτού μας.
Κάποτε είχα θυμό γιατί έπεσα στην παγίδα να παραπλανηθώ από αυτό που ήθελες να δείχνεις.Θύμωσα και με τον εαυτό μου που δεν λειτούργησε το ένστικτό του .Αυτά συμβαίνουν όταν όταν επιλέγουμε χωρίς να συμμετέχει η καρδιά μας. Τίποτα δεν ''φτουράει''όταν δεν γίνεται από καρδιάς.Η λογική πολλές φορές αποδεικνύεται πολύ κακός σύμβουλος ιδιαίτερα όταν έχει να κάνει με την αξιολόγηση αυτών που επιλέγεις να μοιράζεσαι .Δύσκολο πράγμα το μοίρασμα ιδιαίτερα όταν το απωθημένο σου είναι το''ΟΛΑ''.
Αργότερα ο θυμός έγινε απόρριψη .Σε διέγραψα από την ζωή μας και αποκαθήλωσα την ταμπέλα που έφερε τον τίτλο σου .Οι τίτλοι δεν κάνουν τις συγγένειες ,ούτε τις φιλίες .Καμιά φορά ούτε και τις οικογένειες τις ίδιες. Αυτό που σε θύμιζε κάποια στιγμή στο σπίτι ήταν τα δώρα σου.Πάντα ακριβά και προσεγμένα σαν να προσπαθούσαν να σε παρουσιάζουν αθώο στα μάτια μας για να εξευμενίζουν την απουσία σου.Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα έκανες αυτό που σου έμαθαν ότι έπρεπε να κάνεις .Η αγάπη όμως δεν διδάσκεται και δεν κρύβεται πίσω από τύπους και πολύ περισσότερο πίσω από χρήμα .Αρκούσε η παρουσία σου ,που όμως ποτέ δεν έβρισκε τον δρόμο γιατί δεν την συνόδευε η καρδιά σου.
Και τώρα κοντά ενάμιση χρόνο μετά την περιπέτειά του Οδυσσέα εξακολουθείς να μην βρίσκεις τον δρόμο.Βασικά πιστεύω ότι όλη σου η ζωή μέχρι σήμερα είναι χαραγμένη πάνω σε έναν λάθος δρόμο και έχεις χάσει τον μπούσουλα σου.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να μάθεις μερικά πράγματα για τον Οδυσσέα .Να σου δείξω φωτογραφίες του για να γνωρίσεις το πρόσωπό του .Σκέφτομαι πως είναι κρίμα να μην έχεις χωρέσει ποτέ στα μάτια του .Έχει μάτια ταξιδευτή .Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι το βλέμμα του έχει κάτι από την ηρεμία και την αγνότητα των αγγέλων.
Η αλήθεια είναι πως δεν του έλειψες. Δεν επέτρεψα να του λείψεις .Άλλωστε δεν είχε και το περιθώριο.Υπήρχαν και υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω του που τον αγαπάνε,τον χαϊδεύουν ,του μιλάνε τρυφερά ,του δίνουν κουράγιο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν υπερκαλύψει την απουσία σου τόσα χρόνια.
Να είσαι καλά.
Ρία μου, τα γράμματα προς αναλφάβητους, δεν ήτανε ποτέ γιαυτούς. Αυτοί και να τ ανοίξουν θα δουν ιερογλυφικά σημάδια. Τα γράμματα τα γράφουμε για μας. Για να δώσουμε νόημα ακόμα και στο γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι επιβιώνουν βιολογικά χωρίς να μπορούν να συλλαβίσουν ούτε κάν το άλφα της αγάπης, για να μη πω για το ρήμα Της ως το τελικό Ωμέγα με περισπωμένη. Κατανόησε με συμπόνια όση- τη Διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση και τη Ζωή, ανάμεσα στην ύλη και την Ψυχή, Και δες πως δεν το ξέρουν..
ΑπάντησηΔιαγραφή