Υπάρχουν κάποια επαγγέλματα που η ''διαστροφή' 'αποτελεί μέρος της επιτυχίας εκείνου που τα εξασκεί .΄΄Ένα από αυτά τα επαγγέλματα είναι του ιατρού εκεί που η επιστήμη πρέπει να συναντά την ανθρωπιά, εκεί που η διαστροφή συναντά την πρόοδο . Θα θυμάσαι βέβαια τον DOCTOR HOUSE τον γιατρό που προσπαθούσε να λύσει γρίφους και να γίνει διάγνωση; Τον λάτρεψα αυτόν τον τύπο . Είναι ακριβώς αυτός ο γιατρός που θα ήθελα να ασχοληθεί με τον Οδυσσέα . Δεν μπορεί να υπάρχει ένα παιδί ή ασθενής γενικότερα που εδώ και ενάμιση χρόνο δεν έχει μπει διάγνωση και εσύ που είσαι γιατρός νευρολόγος να μην ενδιαφέρεσαι να δεις τι είναι αυτό που του συμβαίνει ! Δεν σε πιάνει το πείσμα να ξεπεράσεις τα όριά σου, να βοηθήσεις αυτό το παιδί ή ακόμη και να μην τα καταφέρεις να βγει κάτι ώστε να βοηθηθούν άλλα περιστατικά;. Έτσι πηγαίνει μπροστά η επιστήμη και ειδικά η ιατρική που είναι καθαρά ανθρωποκεντρική επιστήμη . Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό εχθές . Και θα σου πω το έναυσμα .
Πριν τρείς εβδομάδες περίπου έκανα αίτηση σε νευρολόγο νοσοκομείου για να ανανεωθεί η γνωμάτευση των θεραπειών του Οδυσσέα. Αυτός ήταν ο νευρολόγος που του είχε χρεωθεί το περιστατικό κατά την εισαγωγή μας και αυτός που είχε γράψει τις προηγούμενες θεραπείες .Ποτέ δεν ασχολήθηκε παραπάνω. Ποτέ δεν ζήτησε επανεξέταση .Εγώ στην θέση του θα όριζα τακτική παρακολούθηση μόνο και μόνο για το'' γαμώτο'' της υπόθεσης για την δημιουργία βάσης δεδομένων ,από προσωπικό εγωισμό.
Πηγαίνει λοιπόν γνωστή μου να πάρει το χαρτί ,το οποίο ήταν παραπεταμένο και η ατάκα ήταν
''Καλά εγώ αυτό το παιδί δεν το έχω ξαναδεί. Πρώτα από όλα ζει; Μην γράψω θεραπείες για παιδί που έχει πεθάνει'' Και εγώ σε ρωτάω το πολύ απλό. ΠΟΙΟΣ ΓΟΝΙΟΣ ΘΑ ΕΧΑΝΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ; Και μετά σκέφτηκα καλά αυτό το παιδί το είχες ξεγραμμένο και ίσως δεν σου φάνηκε ότι έπρεπε να ασχοληθείς μα τώρα μετά από ενάμιση χρόνο το παιδί ζει και ζει αδιάγνωστο και εσύ ούτε και τώρα δεν έχεις την ''διαστροφή'', τον ζήλο να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να προσφέρεις κάτι στην επιστήμη σου; Τι σόι γιατρός είσαι;
Και όμως εγώ μέσα στους τρείς μήνες που έμεινε ο Οδυσσέας γνώρισα γιατρούς ανθρώπους, εκπληκτικούς, με σεβασμό στο παιδί και στην οικογένειά του που κάνανε και κάνουνε τα πάντα για να μας διευκολύνουν και να μας στηρίξουν . Σήμερα διάβασα για το περιστατικό που παραθέτω παρακάτω και υποκλήθηκα βαθιά στην μεγαλοπρέπεια και το μεγαλείο ψυχής αυτού του γιατρού.
Θυμήθηκα το ποίημα του Τάσσου Λειβαδίτη ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Πάντα με συγκινούσε η υπέρβαση στον άνθρωπο γιατί ήταν αυτή που ξυπνούσε την αιωνιότητα.
Έφυγε από τη ζωή στα 47 του χρόνια, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, ο γιατρός του Θεαγενείου Θανάσης Τριαρίδης. «Φοβάσαι;» ρώτησε την εξαδέλφη του Αγγελική Τριαρίδου. «Κοίτα», της είπε, «δεν είναι κακό να φοβάσαι. Αλλά μην σταματήσεις ...ούτε στιγμή να βάζεις κόντρα…» Ο γιατρός που την τελευταία δεκαετία δημιούργησε έναν ιδιότυπο αστικό θρύλο, «έναν υπερ-ήρωα της ιατρικής», όπως έγραψε ο Γιώργος Τούλας. Ο άνθρωπος με τη μαγνητική προσωπικότητα,την εμμονική ανιδιοτέλεια, που ήξερε τη μυστική συνταγή για το χάπι κατά του Φόβου. Είναι ο καρκινοπαθής γιατρός του Θεαγενείου που το πρωί έκανε τις πιο βαριές χημειοθεραπείες και αμέσως μετά έμπαινε στα χειρουργεία να χειρουργήσει τους ασθενείς του. Και στη συνέχεια, στα εξωτερικά ιατρεία έβλεπε τους εκατοντάδες αρρώστους που τον περίμεναν, ειδικά αυτόν. Και για να μην αφήσει κανέναν χωρίς εξέταση, έβαζε εθελοντικά εξωτερικά ιατρεία το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ. Ενώ, λόγω της αρρώστιας του, μπορούσε να πάρει ατέλειωτες άδειες, αυτός πολλαπλασίασε τις ώρες της δουλειάς του. Όσοι ακούγανε τη φήμη υπέθεταν πως είναι ψέματα, πως είναι μια υπερβολή: δεν μπορεί, έλεγαν, να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που αντέχει αυτό το πρόγραμμα μετά από μια χημειοθεραπεία. Κι έπειτα μια δεύτερη πληροφορία διασταύρωνε την πρώτη φήμη και μια τρίτη την επικύρωνε. Ο Θανάσης αναποδογύριζε τους νόμους της λογικής, δίνοντας σε όλους μας, στους καιρούς της παροντικής μικροψυχίας, ένα σπάνιο υπόδειγμα δοτικότητας, αλληλεγγύης και προσφοράς. Και όλα αυτά δίχως να διανοηθεί ποτέ να ζητήσει οποιοδήποτε αντάλλαγμα ή να το εξαργυρώσει με άλλον τρόπο. Ακόμη και όταν του φέρνανε διάφορα δώρα ευγνωμοσύνης (τρόφιμα ή κρασιά), εκείνος τα μοίραζε γελώντας στις νοσηλεύτριες ή τα έδινε σε άλλους ασθενείς που είχαν ανάγκη. Έμπρακτα έδειξε αυτό που θεωρούν άλλοι,οτι δεν μπορούν να κάνουν ! Ηταν γιατί το Ήθελε ! Παράδειγμα προς μίμηση για τους Ίδιους,τους α-σθενείς του ! Για το πως να αντιμετωπίζουν την Α-Σθένεια ! Να μην χάνουν το ΣΘΕΝΟΣ τους ! Η Α-Σθένεια ειναι αποκοπή απο την Ζωή ! Ο Θεός μας δινει οτι Θέλουμε... Οχι οτι Νομίζουμε οτι Θέλουμε... Και αυτός ο άνθρωπος έδειχνε καθημερινά σε συμΠάσχοντες... την Δύναμη που Είναι - Έχει μέσα του ο Ανθρωπος όταν Θέλει ! Καλό του ταξίδι...!
Ναι Καταπληκτικό Ρία. Υπάρχουν αυτοί οι Γιατροί ευτυχώς! Και δεν υπάρχουν μόνον οι έμποροι, ούτε μόνο οι αδιάφοροι, ούτε μόνο οι σαδιστές. Υπάρχουν και ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Εκείνο που κρίνεται είναι το ΤΙ ακριβώς υπάρχει κάτω από εξωτερικό στοιχείο. Υπάρχουν Ποιότητες, πολλές και διαφορετικές. Όπως ακριβώς κάτω από κάθε επάγγελμα που ο άνθρωπος είναι εκείνος που το μετατρέπει ή όχι σε λειτούργημα. Το στοιχείο της Υπέρβασης είναι εκείνο που ενδιαφέρει σε κάθε περίπτωση. Είτε αφορά στο γιατρό που αν δεν έχει ανθρώπινο ενδιαφέρον, ας έχει επιστημονικό ενδιαφέρον.. Είτε αφορά στα δεδομένα της πρόγνωσης. Ενδιαφέρουν ακριβώς αυτά που προσπερνούν τα εσκαμμένα και περνούν απέναντι. Πιστεύω φανατικά και ότι ακριβώς περνάει απέναντι! Σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή