Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

ΧΩΡΑΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ


''ΣΥΓΧΩΡΩ'' Τι ρήμα και αυτό ! Τόσο εύκολο να το πεις και συνάμα τόσο δύσκολο να το εννοείς . Ακόμη δυσκολότερο να έχεις  την δύναμη να το ζητήσεις από κάποιον γιατί προυποθέτει  την ρήξη σου με τον εγωισμό σου.
Φτερουγίζει ανάμεσα στο Θείο και το ανθρώπινο και όσο και αν προσπαθώ να το καλοπιάσω πάντα μου ξεφεύγει. Ίσως γιατί  έχω υπεραναλύσει την έννοιά του και το έχω επεξεργαστεί τόσο εξονυχιστικά που πιστεύω πλέον ότι σε πολύ λίγες περιπτώσεις μπορεί να φανεί αντάξιο της έννοιάς του.
Το ''συγχωρώ'' σημαίνει ότι ''χωράω μαζί σου'' και αυτό προυποθέτει πρώτα από όλα ότι σου ζητάει κάποιος να τον συγχωρέσεις και το πιο σημαντικό ότι έχει καταλάβει το λάθος του . Απαιτητικό τελικά ρήμα  και για τις δύο πλευρές . Δεν μου αρέσει καθόλου. Το αποφάσισα. Δεν μου ταιριάζει γιατί πίσω από την καλοσύνη που εκπέμπει κρύβεται πόνος και απογοήτευση που καταπιέζονται κάτω από τον καταναγκασμό να φανείς' 'μεγαλόψυχος'' και ''καλός''.
Πως μπορείς να χωρέσεις μαζί με κάποιον που δεν σε νοιάστηκε, που δεν σου έδωσε το χέρι ,όχι να μην πέσεις ,αλλά να σηκωθείς , που σε άφησε μόνο στα σκοτάδια σου να παραπατάς να βρεις  τον δρόμο ή και τον εαυτό σου. Πώς μπορείς να χωρέσεις ξανά με κάποιον που στην ανάγκη σου σου γύρισε την πλάτη ,που σε υπονόμευσε ,που σε διέβαλε ;Πως μπορείς να χωρέσεις μαζί με κάποιον που δεν ήταν ξάστερος απέναντί σου όπως ο ουρανός το βράδυ μιας καλοκαιρινής νύχτας;
Το σκέφτηκα ,το ξανασκέφτηκα και αποδέχτηκα το αδιέξοδό του .Δεν σκοτίζομαι να χωράω απλά μαζί  με κάποιον. Μου αρκεί να χωράω με τους ανθρώπους που είναι απρουπόθετοι , διαυγείς , με αυτούς που ξέρουν να ορίζουν την λέξη ''φίλος'' και καταργούν αποστάσεις και χρόνο.
Μερικές φορές αισθάνομαι τύψεις που δεν είμαι μεγαλόψυχη ,παλαντζάρω απέναντι σε ό,τι θεωρητικό  έχω διδαχθεί και σε αυτά ,τα πρακτικά , που μου δίδαξε η ζωή κάτι σαν γιατροσόφια για να μπορώ να γιατροπορεύω και μόνη μου την ψυχή μου κάθε φορά που απογοητεύεται .Προτιμώ να περπατάω τα μονοπάτια μου με όσους δεν χρειάστηκε ποτέ να τους συγχωρήσω και να με συγχωρήσουν γιατί υπάρχει ένας άγραφος νόμος ,κάτι που άλλοι αποκαλούν συνείδηση, μια μυστική συμφωνία που ονομάζεται σεβασμός.

Αυτές λοιπόν τις γιορτές θέλω να  χωρέσω μαζί με αυτούς τους ανθρώπους και μακριά από τύπους και περιτυλίγματα αγάπης ,να μοιραστώ το άρωμα κανέλας στην ατμόσφαιρα, τις υπερβολικές αγκαλιές ,την φωτιά στο τζάκι που μπορεί να καθαγιάζει τα δυσάρεστα και να κάνει χώρο σε αυτά που έρχονται. Θέλω να χωρέσω μαζί με αυτούς που οι σκέψεις μας συναντιούνται μυστικά καταργώντας την απόσταση .


Υπερβολικά χάδια ,αγκαλιές ,φιλιά ,γέλια .Τα  Χριστούγεννα πρέπει να έχουν την υπερβολή τους για να μπορούν να μένουν αξέχαστα. Τα Χριστούγεννα  στο μικρό μας Κάμελοτ τα έχουν όλα και πάνω από όλα μια αγάπη που αυγατίζει ,πολλαπλασιάζεται και μοιράζεται σε όλους όσους αγαπάμε.
 

3 σχόλια: