Nέος χρόνος,νέες ελπίδες άλλη μια νέα αρχή στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα .Η αρχή αφήνει πάντα μια γεύση ελπίδας και προσδοκίας στο στόμα . Λατρεύω κάθε νέα αρχή γιατί μαζί της αναδύεται το άρωμα που έχουν τα'' κότσια '' να σε απαλλάσουν από ό,τι σε βαραίνει, από ό,τι θα προτιμούσες να είναι αλλιώς.
Οι ημέρες των γιορτών πέρασαν πολύ όμορφα μαζί με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν.Είναι πολύ σημαντικό να σε αγαπούν και εξίσου βασικό να σε σέβονται. Στο δικό μου μυαλό η αγάπη πρέπει να είναι αμφίδρομη ώστε να μπορεί να υπάρχει και να έχει το νόημα της. Όταν είναι αμφίδρομη μιλάει από μόνη της μέσα από τις πράξεις,τα βλέμματα,τις κινήσεις. Η αγάπη δεν είναι ποτέ φλύαρη γιατί υφαίνεται από την καρδιά και ξεδιπλώνεται μέσα από την προσφορά.
Αγαπάω πολύ τους ανθρώπους που μπορούν να στέκονται δίπλα σου και μπορείτε να βηματίζετε παρεούλα.Τους ανθρώπους που σε κοιτάζουν στα μάτια και διαβάζουν την σκέψη σου .Αυτούς που δεν χρειάζεται να απολογείσαι για αυτό που είσαι, όσους είσαι ελεύθερος να πεις αυτό που σκέφτεσαι και σε βαραίνει και είναι εκεί χωρίς ίχνος κριτικής.Αγαπώ αυτούς που δεν αντικαθιστούν τις ανθρώπινες σχέσεις με χρήμα αλλά με παρουσία .Αυτούς που δηλώνουν παρόντες χωρίς να υπολογίζουν αν τα χέρια τους είναι άδεια γιατί η ψυχή τους είναι πάντα γεμάτη από αυτά που χρειάζεσαι.
Πάντα είχα ένα θέμα με τα χρήματα.Δεν μου άρεσε ποτέ να κάνουν δώρο στα παιδιά μου χρήματα.
Το δώρο περιέχει κάτι από τον άλλον ,από την σκέψη του από τον χρόνο που αφιέρωσε για να σε σκεφτεί και να το αγοράσει. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγω να αλλάζω δώρα.
Το δώρο λοιπόν πρέπει να είναι δώρο και δεν υπάρχει καλύτερο δώρο από την παρουσία του άλλου.Τους ανθρώπους που με νοιάζονται και νοιάζομαι τους κατατάσσω στους σημαντικούς από τις παρουσίες τους, από την συμμετοχή τους στην παράστασή μου και όχι από τα δώρα τους .
Η παράσταση του κάθε ανθρώπου δεν έχει ανάγκη από χορηγούς για να υπάρξει .Έχει ανάγκη από συντελεστές που ο κάθε ένας με το κομμάτι ρόλου που του αντιστοιχεί υπάρχει ενεργά στο έργο.
Πολύ φιλοσοφία ,θα μου πεις,και θα έχεις δίκιο αλλά εγώ έτσι βλέπω την ζωή,παράσταση,ταινία και θέλω να παίξω όσο καλύτερα μπορώ και αν μπορώ να έχω λόγο στο έργο μου το κάνω και απομακρύνω τους πιθανούς κομπάρσους και χορηγούς .Δεν τους χρειάζομαι!
Δεν χρειάζομαι αυτούς που δεν μπορούν να στέκονται με αξιοπρέπεια ,αυτούς που λειτουργούν με υποχρέωση ,αυτούς που προσπαθούν να καλύψουν την απουσία τους και να εξιλεωθούν ή να ανακουφίσουν τις συνειδήσεις τους με χρήματα .Δεν χρειάζομαι όσους δεν τους κάνω.Δεν χρειάζομαι όσους δεν έχουν τα κότσια και την ευθύτητα να μου πουν το παράπονό τους .Δεν χρειάζομαι αυτούς που δεν μπορούν να χτίσουν μία σχέση με τα παιδιά μου και απλά υπάρχουν σαν όνομα σε κάποιο χαρτί τους,σαν παραστατικό δημόσιας υπηρεσίας.
Ξέρεις τι πραγματικά χρειάζομαι;Χρειάζομαι αυτόν που ξέρει από πριν τι έχω ανάγκη.Αυτόν που έχει αυτιά μεγάλα και ακούει τις σκέψεις μου πριν τις εκφράσω,αυτόν που με συντροφεύει στις διαδρομές μου και μου μπατάρει τις πληγές κάθε φορά που αυτές αιμορραγούν,αυτόν που δεν μου καταλογίζει κίνητρα που δεν έχω και σκέψεις που δεν κάνω.
Ξέρεις τι πραγματικά χρειάζομαι;Αυτόν που τρυπώνει μέσα στο δωμάτιο του Οδυσσέα, και δεν είναι αδερφός του ,για να του χαρίσει το άγγιγμα του, την φωνή του, το φιλί του και ας είναι νέο παιδί μέσα στην εφηβεία του και την τρέλα του. Αυτό το παιδί λοιπόν που ήταν κοντά στον Οδυσσέα από τότε που γεννήθηκε ,που τον ζούσε,τον έπαιζε,τον πόνεσε, αυτό το παιδί που η γονείς του του δίδαξαν με την δική τους στάση ζωής ότι οι άνθρωποι που αγαπάνε δεν μπορούν να έχουν ''ευγενική συμμετοχή ''σε όσους νοιάζονται πραγματικά, στέκεται απέναντι στον Οδυσσέα όπως κάποιοι ενήλικοι δεν έχουν σταθεί ποτέ .Είναι παρούσα στην ζωή του όχι με οίκτο αλλά με αγάπη και αυτό δεν μπορεί να εξαγοραστεί με όλα τα χρήματα του κόσμου.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΡΙΛΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου