Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

ΕΣΥ ΘΕΛΕΙΣ,ΕΓΩ ΘΕΛΩ;




''ΕΓΩ ΘΕΛΩ...'' Μπελάς αυτή η φράση !Μερικές φορές μάλιστα σε οδηγεί σε μονοπάτια που οδηγούν σε αδιέξοδα και η ευτυχία απομακρύνεται επικίνδυνα γιατί η καρδιά δεν μπορεί να εντοπίσει την στεριά  της ,το λιμάνι της.


Η ζωή έχει την δική της φιλοσοφία ,την δική της λογική και μονίμως τα πράγματα έρχονται όπως πρέπει να έρθουν και όχι όπως θέλεις  εσύ να έρθουν.
Όχι δεν είναι πεσιμισμός αυτός ! Είναι εναρμόνιση ! Όταν μπορέσεις να καταλάβεις την αυταπάτη του ''θέλω'' απελευθερώνεσαι, ανοίγεις τα φτερά σου και βολτάρεις στην ζωή σου αν μη τι άλλο ικανοποιημένος.
Έχω πάψει να ζητάω από τον Θεό χάρες . Έχω απελευθερώσει τις προσευχές μου από ικεσίες και ''θέλω'' . Μου πήρε αρκετό χρόνο να καταλάβω ότι υπάρχει τόση σοφία ,τόση πρόνοια θεική που έχω ήδη αυτά που πρέπει .Μερικές φορές δεν μπορείς δώσεις άφεση στην αγριότητα ,στο δύσκολο, στον πόνο ,δεν μπορείς να αντιληφθείς γιατί κάτι άσχημο σου συμβαίνει. Τα μάτια που φοράς είναι ανθρώπινα, απατηλά γιατί μπορούν να δουν μόνο αυτό που στέκεται απέναντι τους ακριβώς όπως η ζωγραφική των μικρών παιδιών που η προοπτική απουσιάζει .
Τα ''θέλω'' μου λοιπόν τα έχω εκπαιδεύσει να είναι ταπεινά, αυτάρκη και ευπροσάρμοστα. Κάθε φορά προσαρμόζονται με την ανάγκη την ουσιαστική και όταν δεν ικανοποιούν την αυταρέσκειά τους δεν απογοητεύονται την μετουσιώνουν σε σοφία .Τα ''θέλω'' μου ανήκουν στα θεμελιώδη, στα βασικά ,στα απλά και έτσι μπορώ να είμαι πάντα ή έστω τις περισσότερες φορές ικανοποιημένη. Κάθε φορά που η υπερβολή  χτυπάει ύπουλα την πόρτα μου, μασκαρεμένη πίσω από το ΘΕΛΩ  γυρίζω προς τα μέσα στον εαυτό μου και αρχίζω να εκλογικεύω την αναγκαιότητα που πάει να μου φορτωθεί .
Δεν με κάνει τίποτα άλλο πιο έξαλλη από τους ανθρώπους που στέκονται απέναντί μου και μου εκφράζουν τα θέλω τους όχι σε σχέση με εκείνους αλλά με εμένα και το πως χειρίζομαι κάποιες καταστάσεις ,τον τρόπο που σκέφτομαι ,το πως αντιλαμβάνομαι τον χωροχρόνο μου. Οι άνθρωποι που μπαίνουν στον χώρο μου με τα ΘΕΛΩ τους αυτόματα ενεργοποιούν έναν αυτισμό περίεργο που πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους.
Όταν πρόκειται για την ζωή μου και για τα παιδιά μου για εμένα κύριο λόγο έχω εγώ γιατί κανένας δεν μπορεί να μπει στα παπούτσια του άλλου, κανείς δεν μπορεί να δει τον κόσμο μου μέσα από τα δικά μου μάτια ,να ζήσει αυτό που εγώ ζω , να φορέσει τον τρόπο σκέψης μου. Αν κάτσω να αναλώνομαι με αυτά που θέλουν οι άλλοι από εμένα τότε θα εξελιχθώ σε κομπάρσο σε ταινία. Και εγώ δεν σκοπεύω την ζωή μου να την βλέπω σαν θεατής. Την ζωή μου θέλω να την ζωγραφίζω εγώ και να έχει κάτι από το άρωμά μου.


Όταν μου λένε λοιπόν ''εγώ θέλω...'' το μικρό παιδί που ζει μέσα μου δένει τα μάτια όπως στην  τυφλόμυγα , μου φοράει ωτοασπίδες και προσκαλεί την καρδιά να ζωγραφίσει μαζί μας τον τόπο της  και αφήνω τον άλλο να λέει, να λέει ,να ζητάει ,να περιγράφει τα θέλω του .Αυτός που κρατάει το μαχαίρι ,κρατάει και το καρπούζι! Τόσο απλά!

 

1 σχόλιο:

  1. Δεν ξέρω τι θέλουμε...αλλά δες: στην ανάρτησή σου έχεις τη φωτο με την κοπέλα που έχει δεμένα μάτια..και στη δική μου πρόσφατη ανάρτηση δες επίσης μια κοπέλα με δεμένα μάτια......
    Παύω να εκπλήσσομαι δηλαδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή