ΜΥΘΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Ζω σε παράλληλα σύμπαντα. Σαν παραφωνία σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνω.  Δεν ξέρω πια που ανήκω ,αν είμαι μέρος αυτής της διάστασης

 ή αν τυχαία βρέθηκα εδώ λαθρεπιβάτης  μέσα στην κοιλιά της μάνας μου από έναν κόσμο στον οποίο σιγά ,σιγά φαίνεται να επιστρέφω.
Είναι αστείο να μην ανήκεις κάπου συγκεκριμένα. Έχει την πλάκα του γιατί εντυπωσιάζεσαι από αυτό που βλέπεις σαν εξωτερικός παρατηρητής του εαυτού σου. Είναι όμορφο να μην ανήκεις κάπου γιατί δεν αιχμαλωτίζεσαι στα στεγανά του και καταλαβαίνεις ότι η μονοτονία  και ο ορισμός ή ο προσδιορισμός είναι οι βασικές αιτία που ο άνθρωπος πέφτει σε κατάθλιψη.
Στα παιδιά μου πάντα έπλαθα παραμύθια και τους έλεγα. Προσπαθούσα να τρυπώσω στον μαγικό κόσμο της παιδικότητάς τους και να γευτώ μια  αθωότητα που σταδιακά η ζωή σε κάνει να εγκαταλείπεις ,να ξεχνάς. Ίσως να μην απογαλακτίστηκα ποτέ από τα όμορφα και γεμάτα παιδικά μου χρόνια. Κάθε φορά λοιπόν μεταμορφωνόμουνα σε μάγισσα ,εξωγήινη, νεράιδα, πριγκίπισσα...και έριχνα γέλιο. Ακόμη και τώρα στα μεν μικρότερα παιδιά μου πλάθω σενάρια και τα μεταμορφώνω σε ιππότες , βασιλιάδες, σούπερ ήρωες και τα μεγαλύτερα χασκογελάνε με την σοβαρότητα που τους εκθέτω τα επιχειρήματα ότι είμαι παιδί indigo ,αν και  όχι γεννημένη το '83 όπως θα το ήθελα πολύ να είμαι.
Μέσα σε δύο χρόνια έχω εξελιχθεί απίστευτα. Έχω αναπτύξει δυνάμεις ,ταλέντα ,ικανότητες που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι τις είχα. Μερικές φορές τρομοκρατούμε με τον εαυτό μου γιατί βλέπω ότι λειτουργεί με ζωώδη ένστικτα .Το ένστικτο της επιβίωσης  και της προστασίας με έχει κάνει να γίνομαι λέαινα, τίγρης γρήγορη στις αντιδράσεις ,στην εκτέλεση αποστολών και έτοιμη να εξολοθρεύσω όποιον αισθάνομαι ότι δεν σέβεται εμένα και αυτούς που αγαπώ.

Πέφτω να κοιμηθώ και τα μάτια μου και τα αυτιά μου είναι σε εγρήγορση αν και κοιμισμένη.

Ίσως και να βγαίνω από το σώμα μου και να μην το έχω καταλάβει. Μπορώ και βλέπω πίσω από την εικόνα ,ακούω αυτά που γράφει το συννεφάκι πάνω από το κεφάλι τους όταν μου μιλάνε, διαβάζω μύχιες σκέψεις ,εντοπίζω αρνητική ενέργεια και αυθάδεις σκέψεις που βρίσκονται καλά κρυμμένες πίσω από γλυκανάλατα φιλιά και τυπικά σχόλια.
Μερικές φορές σοκάρομαι γιατί βλέπω ανθρώπους που αλλοιώνονται με την πάροδο του χρόνου σαν να βγαίνει όλη η μαυρίλα που έτρεφαν στην ψυχή τους όλα αυτά τα χρόνια και καταβροχθίζει τους ίδιους. Όλοι οι άνθρωποι μεταμορφωνόμαστε σε  κάποιο μυθικό πλάσμα όσο περνούν τα χρόνια. Είναι το πλάσμα που φροντίσαμε να τραφεί μέσα μας. Ρίξε μια ματιά γύρω σου! Θα δεις

 μονόκερους

αγγέλους,

νεράιδες ,

γοργόνες , 

 

Κενταύρους,

 

μάγισσες καλές και κακές , αερικά ,δαίμονες, μέδουσες ,λυκανθρώπους ..

.Είναι συγκλονιστική εμπειρία!

 

Δεν ξέρω που μπορεί να ανήκω εγώ και για να πω την αλήθεια δεν με πολυενδιαφέρει. Ίσως και να είμαι κατηγορία από μόνη μου.  Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε όλη την ζωή μου μέχρι τώρα παλεύω με θεριά ,με δαίμονες φανερούς και από αυτούς που μένουν αφανέρωτοι και φωλιάζουν στις ψυχές κάποιων ανθρώπων. Ίσως και να είμαι και εγώ ένας εγωιστικός δαίμονας. Πλέον δεν με τρομάζει τίποτα. Ούτε και ο θάνατος! Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό αλλά μου έχει δώσει μία ποιότητα ζωής που νομίζω ότι με αποζημιώνει.

Αυτός ο κόσμος ρυθμίζεται από την λογική και το προφανές. Ο  δικός μου μυθικός  κόσμος δεν έχει συντεταγμένες .Ορίζεται από την  καρδιά, το αόρατο ,τις  φωνές που τριβελίζουν τα αυτιά μου σαν μια σύγχρονη ΖΑΝ ΝΤ' ΑΡΚ .Οι φωνές που ψιθυρίζουν αδιάκοπα στο αυτί μου ''ΖΗΣΕ,ΠΕΣΕ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΟ ΑΓΩΝΑ''
Στο δικό μου μυθικό  βασίλειο κυκλοφορεί  ελεύθερη η αγάπη .Μία αγάπη απλή ,ανεπιτήδευτη ,πρωτόγονη που όμως γεμίζει τις ψυχές μας και είναι  αυτή  που γίνεται ασπίδα ενάντια σε όσους παραπαίουν στα σκοτάδια τους.
Τελικά είναι ευλογία να μπορείς να μην ανήκεις!